تجسم کن کنارت باشد... شب... قبل از خواب...
نگاهش کنی تا مطمئن شوی که هست؛
که می ماند... صبح که بیدار شوی هم، هنوز هست!
که خواب نیست که حقیقت دارد بودنش!
فکرش را بکن... نگرانیت را بفهمد،
نگاهت کند، ببوسدت، نزدیکتر شود،
طوری که نفسش صورتت را گرم کند
بگوید: بخواب عزیزم، بخواب زندگیم... آرام باش...
من تا همیشه کنارت هستم... بخواب که فردا خیلی کار داریم!
و این یعنی زندگی... خودِ خودِ زندگـــــــی...
براي نمايش ادامه اين مطلب بايد عضو شويد !
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !